Akaroa-Christchurch.

Dinsdag 30/10. Vandaag reizen we verder langs de kust van Timaru naar Akaroa.
Ook vandaag weer mooi weer, wat heel goed van pas komt op onze route.
We hoeven niet meer zo veel kilometers af te leggen, dus stoppen we op veel plaatsen. Het is al weer een schitterende route. We maken tussendoor nog een strandwandeling, een hagelwit strand wat je hier niet zo snel zou verwachten. We maken er weer een relaxte dag van.
Hebben we wel verdiend na zoveel kilometers af te leggen. Dit hebben we ook bewust
Zo gepland voor de laatste dagen. We konden onderweg kiezen voor de snelle route of de toeristische route. Deze scheen ook weer geweldig te zijn. Ik heb de stuurknuppel maar weer voor mijn rekening genomen, zodat manlief foto’s kon maken. Het was een behoorlijke klim met veel bochtenwerk, was ik even blij. Maar weer de moeite waard.
Vroeg in de middag arriveerde we in Akaroa. De camping lag boven op de berg met uitzicht op de Bay, wat wil een mens nog meer. Na van het zonnetje te hebben genoten, hebben we de wandeling naar beneden gemaakt. Volgens de dame liep er een pad met enkele trapjes naar beneden. Nou weten we uit ervaring, dat enkele trapjes er vele zijn.
Nou ging dat op de heenweg goed, maar we moeten ook straks nog terug. Een koppeltje wat bezig was met de klim naar boven, waarschuwde ons al. Maar wij zijn niet snel uit ons lood te slaan. Beneden in het plaatsje was het weer geweldig. Vroeger hadden hier veel Fransen gezeten, wat je ook duidelijk terug zag. Zo had je er een boucherie en de straten werden aangeduid met Rue. We hebben ons zelf maar getrakteerd op een etentje aan de Bay. We hadden een steak zo van de grill, die smolt gewoon in je mond.
We hebben wel maar een alcoholische consumptie genomen, we moeten zo meteen nog die trapjes bedwingen. Waren we blij dat we zo verstandig waren geweest, wat een klim omhoog, leek veel hoger dan toe straks. Puffend bij onze camper, hebben we nog een schitterende zonsondergang gezien boven de Bay.























Woensdag 31/10. We worden om 07.00 uur wakker. Gelukkig nu niet door een wekker. Ik sta als eerste op, want ik moet heel erg naar de WC. Op het moment dat ik buiten kom zie ik dat het alweer een mooie dag wordt. Tijdens het terugkomen van de WC kijk ik van bovenaf naar de Bay naar de naam Akaroa Harbour, wind stil en een strakke blauwe lucht. Tijdens ons ontbijtje buiten, hadden we alle twee weer in gedachte dat het vandaag alweer een mooie dag zou worden. Na mijn verplichtingen, afwassen en binnen schoongemaakt te hebben, konden we ons weer klaar maken voor de laatste trip naar Christchurch. Nu hadden we gelukkig niet zo’n lange afstand af te leggen. Op weg naar Christchurch rijden we voor de laatste keer door de strakke groene heuvels. je kijk je ogen weer uit, hoe mooi het hier wel is. En we hebben al zoveel schoonheid gezien en toch zie je steeds weer nieuwe dingen. Na een goed uurtje rijden komen we aan in Christchurch. Op deze dag had ik me al een week geleden op verheugd. Niet om te gaan winkelen, nee, het is een heel gezellige stad met veel oude gebouwen en een rijke historie. Onderweg hadden we al gekeken waar een geschikte parkeerplaats was in Christchurch. Een geschikte parkeerplaats voor deze camper is niet gemakkelijk. Maar onze Tomtom weet altijd wel een parkeerplaats te vinden nabij het centrum.
Een maal op de plaats te zijn aangekomen gaan we eerst het hart van het centrum bezoeken. We weten dat er vorig jaar (22 februari 2011) een grote aardbeving heeft plaats gevonden.
Hier in New Zealand is een aardbeving niks nieuws. De mensen hebben door het jaar heen veel te maken met kleine aardbevingen. Maar nu was het toch anders….. volgens een van de afbeeldingen die langs de weg staan is het 4 september 2010 begonnen met een iets zwaardere aardbeving . ook hier zijn toen een aantal gebouwen beschadigd. Op 22 februari 2011 om 12:15 uur was het raak. Tijdens deze aardbeving zijn er gebouwen ingestort en gebouwen vernield, zijn slachtoffers gevallen en gewond geraakt. Dit heeft bij de inwoners veel lost gemaakt. Na 22 februari 2011 zijn er nog twee behoorlijke aardbevingen geweest namelijk 13 juni en 23 december 2011.
Eenmaal de uitgang te hebben gevonden van het parkeerterrein komen we in een heel nieuwe winkelstraat. Het waren allemaal opgestapelde containers met daarin winkels. Iedere winkel had een andere kleur. En de straatjes waren allemaal mooi aangelegd met klinkers en hier en daar stonden bloembakken met bloeiende bloemen. Het waren leuke straatjes, maar weinig mensen in deze grote stad. Er komt hier ook geen verkeer.
Daarvoor zijn het allemaal kleine straatjes met hier en daar terrasjes. Het was allemaal mooi gemaakt maar er was geen sfeer. Ik schrok daar een beetje van. Maar goed we lopen snel door en komen in het oude gedeelte van de stad. We lopen door een oude winkelstraat met aan beide kanten hekwerken. De winkels zijn dicht. Even verderop kunnen we de straat niet oversteken, een hekwerk staat dwars over de straat. In een aantal hekwerken zijn kijkvensters gemaakt en er hangt een groot rood bord met de tekst “Danger Do Not Enter” dus oversteken kon hier niet. Wel konden we naar rechts de straat aflopen. We spreken af dat we helemaal rond gaan, als dat tenminste kan? Op het moment dat we de staart in liepen wordt het steeds stiller. We naderen een kruispunt waarvan de stoplichten op oranje knipperen. Even blijven we staan. En merken dat hier op 22 februari 2011 een grote aardbeving moet zijn geweest. het was de bedoeling om gezellig door de stad te lopen en genieten van de oude historie van Christchurch. Maar nee, we lopen nu in een spookstad met allemaal ingestorte gebouwen of wel gebouwen die gestut zijn om instorten te voorkomen. Winkels waarvan de spullen nog binnen staan. Overal staan hekken ervoor. Het hart van de stad was binnen een aantal seconden helemaal verwoest. Na een aantal straten te zijn doorgelopen komen we bij een hekwerk met bloemen en teksten. Mensen die hun dierbaarheid in een keer kwijt zijn geraakt. Je krijgt er gewoon kippenvel van. Een aantal jaar geleden (2007) ben ik met Raimond Verhoef naar New York geweest en een van onze bezoeken was om naar het ‘Word Trade Center’ te gaan. Ook dat heeft behoorlijk indruk gemaakt.
Maar goed, we lopen door en komen via omweggetjes aan bij de ‘Cathedral Square’. Men zegt als je naar Christchurch gaat, je zeker de ‘Cathedral Square’ gezien moet hebben.
De Cathedral Square is gebouwd tussen 1864 – 1904 en zeker al veel aardbevingen meegemaakt. Maar deze aardbeving heeft hij niet stand gehouden. Van de Cathedral Square was niet veel meer over. Men heeft nog geprobeerd met onderstutting de boel bij mekaar te houden maar dit door de aardbevingen na 22 februari 2011 niet gelukt. We lopen door. De stilte en de leegte in de straten breng je steeds in gedachte wat hier allemaal moet zijn gebeurt. Het enige wat je af en toe hoort zijn de graafmachines die hier en daar puin aan het ruimen zijn. Het gevoel dat je in een grote stad loopt is er niet meer. Het opruimen en weer opbouwen zal jaren gaan duren. En voor al het restaureren van de oude gebouwen die er nog staan zal jaren in beslag nemen en heel veel geld gaan kosten.
Ondertussen begon onze maag zich te melden, door de indrukken, zijn we die helemaal vergeten. Roger vond een schattige Bistro. Op de kaart voor zag ik dat ze mosselen hadden en daar ben ik me nou al wekenlang op aan het verheugen. Was ik toch wel even teleurgesteld toen we de menukaart kregen. GEEN MOSSELEN. Toen ik onze grappige kelner vroeg naar de mosselen, vertelde hij doodleuk dat ze die niet hadden. Bracht me even later wel een grote mosselschelp, die ik als asbak kon gebruiken. Heb dus maar wat anders van de kaart genomen, wat ook verrukkelijk was.
Op het einde van onze wandeling komen we weer bij het nieuwe winkelcentrum uit. Even verderop ligt een boekenwinkel. In deze boekenwinkel hadden ze verschillende boeken liggen van deze ramp. Natuurlijk ga je direct kijken. Een DVD hadden ze ook ervan. De eigenares begon direct uit haar eigen te vertellen wat zij die dag allemaal mee gemaakt had en kon ons vertellen dat de DVD meer indruk maakte dan dat boek met allemaal foto’s. In deze DVD is een journalist toevallig op deze beruchte dag aan het filmen. We besloten de DVD te kopen.
Nadat we weer terug zijn gelopen naar de parkeerplaats en onze weg hebben gevonden, zijn we naar de camping gegaan. Komen we onderweg nog een hagelnieuw rugbystadion tegen. Toch maar even stoppen en wat foto’s maken. Wat direct opviel is dat dit stadion al van het begin niet in gebruik is geweest, het enige wat nog niet afwas, was de grasmat. In plaats van een grasmat lagen er nog allemaal bouwmaterialen en veel onkruid. Mijn eerste gedachten waren, waarom ligt dit schitterend stadion er zo bij? Heeft dit met de aardbeving te maken van 22 februari 2011? We weten het niet! Misschien ligt het stop omdat ze het geld hard nodig hebben voor de wederopbouw van de stad! Het zijn allemaal vragen die wij niet weten.

Donderdag 1/11. Onze laatste dag Nieuw Zeeland. We doen het vandaag lekker rustig aan. Vanochtend lekker getreuzeld en vanmiddag nog rondgeslenterd in Christchurch.
Tegen de avond nog op zoek gegaan naar een leuk restaurant om onze laatste avond te vieren. En we hebben er zowaar nog een gevonden waar we lekker buiten gegeten hebben, zal bij ons wel niet meer mogelijk zijn. Terug op de camping gaan we de zaken wat ordenen. We hoeven morgen pas om 10.00 uur de camper terug te brengen en om 14.30 uur vertrekt ons vliegtuig voor een lange vlucht. We vliegen eerst naar Sydney, daarna nog even een tank stop in Singapore en daarna door naar Londen.
Vervolgens dan naar Brussel en dan naar ons huisje zonder wielen.
Zal wel even wennen zijn. Zo meteen nog een keer het laddertje op om onze laatste nacht door te brengen.