Roger & Lilian

Hier weer bericht uit Nieuw Zeeland.

Zaterdag 13/10. Niet leuk wakker geworden, het regent dat het giet, dit hebben we hier nog niet gehad. Rond 9.00 uur zijn we vertrokken vanaf de camping en met de ferry over naar Paikia. Volgens het weervrouwtje op de ferry zou het morgen ook nog een slechte dag worden en daarna weer mooi. Vervolgens zijn we op advies van Josette naar Kawakawa gegaan en hebben hier het mooiste toilet van de wereld bezichtigd en natuurlijk ook gebruikt. De Oostenrijkse architect Frederick Hundertwasser heeft deze toilet ontworpen. Het is een combinatie van Gaudi en Mondriaan met opvallende kleuren en scheve vloeren. In de wanden zijn lege wijnflessen verwerkt voor de lichtinval. Denk dat dit iets is voor ons nieuwe huis. Ik zorg voor de lege flessen en Roger mag metselen. In Nederland en let wel zelfs in Valkenburg is een op hem geinspireerd gebouw te zien, namelijk de Ronald Mc Donald kindervallei. Ondertussen regent het dat het giet en zijn we ons maar paraplu’s gaan halen en heb ik me een enig Nieuw Zeelands hoedje gekocht. Vandaar uit zijn we naar Waitangi Treaty Grounds gegaan. Hier werd in 1840 het verdrag Waitangi getekend voor het huis van James Busby. Hier hebben we een wandeling van ongeveer 2 uur gemaakt over een planken pad door het ongerepte Mangrovebos. De Maori’s hebben hier vroeger geleefd en schitterende houtsnijwerken vervaardigd. Zo hebben we hier de Maori War Canoe bewonderd. Deze 35 meter lange kano is gemaakt van 3 kauribomen en biedt plaats aan 120 strijders. Ieder jaar op Waitangi Day wordt de kano over een rail te water gelaten. Gelukkig hadden we toen weer mooi weer. Na het vertrek hier besloten we om naar onze camping te gaan, gelegen in Dargaville. Deze route ging geheel door het binnenland van het oosten naar het westen. Het weer werd alsmaar slechter, het begon behoorlijk te stormen. Roger moest moeite doen om hem op de weg te houden. Het leek af en toe of de camper van de grond kwam. Stoppen had geen zin, dus maar door. We moesten nog 6 km, o wat duurde deze 6 km lang. Was best wel een beetje bang en blij dat we het bord met de TOP 10 camping zagen. Maar we werden weer beloond met een prachtige gelegen camping.

Zondag 14/10 zijn we om 9.30 uur vertrokken, vandaag een lange rit voor de boeg, ongeveer 400 km tot Coromandel. Een schitterende route met vele mooie stopplaatsen om kiekjes te schieten, wat we dus ook veelvuldig gedaan hebben. Rond 16.00 uur arriveerde we bij de camping. We waren maar wat blij dat we gisteren van onze planning zijn afgeweken anders hadden we vandaag 600 km moeten overbruggen en waren we niet voor 22.00 uur op de camping geweest. Dan hadden we een schitterende wandeling gemist. Op de route map van onze camping zag Roger een leuke wandelroute staan namelijk de Harray Track. Hij dacht een wandeling van ½ uurtje, maar dit was tot de plek vanwaar de route begon. Had ik toch maar zelf gekeken want het was een tocht van 4 uur. Tijdens de wandeling dacht ik al, die Harray heeft dit zelf zeker in vogelvlucht afgelegd, want het was ook nog niet de gemakkelijkste weg om te gaan. Het begon al spectaculair, een stomend beekje moesten we over met glibberige keien. Zeker 500 trappen op over 4 heuvels. Dit lukte voor geen meter, dus Roger bij een sloop woning 2 palen gepakt om ons te ondersteunen bij de oversteek. Daarmee kwamen we gelukkig droog aan de overkant. We hadden trouwens vanaf de camping leuk gezelschap namelijk een hondje. We hebben hem maar Fikkie genoemd. Een hyper actief hondje die het dubbele van ons heeft afgelegd, rende voor ons uit en kwam ook weer terug. Alles bij elkaar hebben we het traject in 2 uur afgelegd, kapot moe maar voldaan van het mooist wat we gezien hebben. Toen we weer aan de grote weg kwamen waren we de weg een beetje kwijt. Weg gevraagd aan een passerende automobilist. O, you must a long way walk, about 20 minutes . Nou dacht ik dat is voor ons peanuts na zo een tocht. Toen we in het dorpje aankwamen had ik maar een wens, een groot glas bier. En wat een geluk, er lag er een schitterende pub en werd mijn wens vervuld. Wat een mens al snel blij kan zijn. Daar hebben we een flink glas lokaal bier gedronken, heeeeerlijk. Terug op de camping heb ik de route bekeken hoe dat kon. Was al snel duidelijk, Roger had alleen het eerste stuk gelezen. De volgende keer zoek ik de route uit. Trouwens onze trouwe viervoeter heeft Roger op onze terug weg achter een hekje geplaatst, liep telkens de weg op voor de auto’s door. s’ Avonds heerlijk geslapen.

Maandag 15/10 In Coromandel hebben we de Gols stamper battery bezocht. een 100 jarig oud goudwinningsmuseum met een groot werkend waterrad. Onze gids was van origine een geoloog die ons heel veel verteld heeft van de vulkanen en geisers. Heeft ons ook nog een paar leuke tips gegeven. Vervolgens zijn we naar de Driving Creek railway and potteries gegaan. Een bekend Nieuw Zeelandse pottenbakker Barry Brickell heeft dit traject opgezet om zodoende een Kauribeplantingsproject te steunen. Kauri is een boomsoort in Nieuw Zeeland. Speciaal ontworpen wagons voeren ons door de inheemse bossen, tunnels en bruggen. Werkelijk een uniek uitzicht en dan te weten dat dit allemaal met de hand is aangelegd door die befaamde Barry Brickell. s’ Middags hebben we koers gezet naar onze volgende stop Waihi Beach. Tot dusver de mooiste camping met uitstekende voorzieningen. We arriveerde hier laat in de middag, dus alleen nog een wandeling over het strand gemaakt. Was een vermoeiende dag, dus zijn we voor het eerst maar eens bij tijd in ons kot gaan liggen.

Dinsdag 16/10 Vandaag maar 115 km. Tot de volgende plek, Rotutua. Onderweg zijn we gestopt bij de jachthaven Tauranga, tevens een populaire watersport plaats. Hier heb ik pas het eerste redelijk mooi winkelcentrum gezien. Hoewel de mode hier zeker 5 jaar achterligt, dus Roger blij, creditcard blijft in de beurs. Op het terras genoten van lekkere cappuccino. Terug naar onze camper geslenterd om onze rit voort te zetten naar camping Blue Lake in Roturua. Hier blijven we 2 nachten. Het meer doet zijn naam eer aan, het is echt blauw onder de zonnestralen. Het schijnt dat het strandje rondom het meer voor het eerst sinds 40 jaar helemaal onder water staat. Na ons geinstalleerd te hebben ben ik maar een wasje gaan draaien, hoort er ook bij. Voor de rest lekker gegeten, gele aardappelen, smaakte erg sweet . Net rivella, beetje vreemd maar wel lekker. We hebben hier zoals op meerdere plekken geen mobiel netwerk, best wel vervelend, helemaal afgesloten van de wereld.

Woensdag 17/10. Vandaag hebben we voor het eerst de vulkanen en geisers bezocht. In Waimangu ligt het juweeltje van de streek namelijk Waimangu Volcanic Valley. We konden kiezen uit 2 route’s, we hebben maar weer de moeilijkste genomen namelijk de hiker route of wel Haszard wandelpad, dit vereist een goede conditie, maar die hebben we al opgedaan bij onze vorige trip. Nou moet zeggen, niks teveel gezegd. Schitterende kleuren en veel geisers die spuiten en borrelen. De ene na de andere krater en geiser. Warme riviertjes en bronnen, je voelt de warmte zo omhoog komen. Best wel lekker want het is niet zo warm vandaag. De geur van de zwavel viel ook wel mee. De temperatuur van het stomende en kolkende water schommelt tussen de 50 en 80 graden. De route duurde ongeveer 2,5 uur, met natuurlijk vele foto’s. Heel indrukwekkend , zoiets moet je gezien, gevoeld en geroken hebben. Is moeilijk te verwoorden. Op de terugweg naar het centrum heb ik mijn eerst rijles in de camper gekregen, het weer liet het vandaag toe. Was wel even wennen, links rijden, automaat en een lengte van 7.2 meter, iets anders dan mijn peugootje. Maar wonderwel, het ging goed. Roger had het zweet in de handen, vraag me af waarvoor. Dit was het tot vandaag, tot ons volgende column.